Blijf op de hoogte! Schrijf je in voor de 2-maandelijkse nieuwsbrief

E.M.

Dit is een verhaal uit ons archief.

E.M., een 33-jarige vluchteling uit Ethiopië, wil liever niet met zijn naam in het nieuws. Aan het slot van het gesprek blijkt waarom. Hij heeft een paar keer vastgezeten in de gevangenis, vooral vanwege het gebrek aan papieren. Daarom is E. bang dat hem dat nogmaals overkomt en blijft hij graag anoniem.

Hoe ervaar je jouw verblijf in Nederland?

Ik ben inmiddels al 19 jaar in Nederland. Ik kwam hier als 14-jarige jongen naartoe, samen met een reisgenoot, in de hoop op een nieuw leven. Ik heb twee jaar in Zierikzee gewoond, een jaar in AZC Ter Apel en ruim tien jaar in Nijmegen. In die stad werd ik regelmatig door de politie aangehouden en dan vroegen ze naar papieren die ik niet had. Pas de laatste twee jaar zit ik in Utrecht. Gelukkig worden we hier als vluchtelingen veel meer met rust gelaten.

Wat heb je ontdekt in de tijd dat je hier bent?

Het is moeilijk om je in Nederland te redden zonder verblijfsdocumenten. Ik kan geen studie volgen, ik mag niet werken, ook al zou ik dat graag willen. Ik ben ooit aan een opleiding voor loodgieter begonnen, maar die kon ik niet afmaken vanwege gebrek aan geld. Ik vraag me regelmatig af: hoe lang gaat dit nog duren? Mijn leven hier staat eigenlijk stil. Maar ik ben wel blij dat ze in Nederland zo’n goede gezondheidszorg hebben. Ik heb bijvoorbeeld de juiste medicijnen gekregen tegen mijn epilepsie, dat zou in Ethiopië veel moeilijker zijn geweest.

Wat betekent Villa Vrede voor jou?

Het is een plek waar ik vrienden heb gemaakt, mensen die vaak hetzelfde doormaken als ik. Ik vind het leuk om diverse Afrikanen tegen te komen. We zijn allemaal verschillend en toch ook weer niet, omdat we dezelfde problemen hebben en dezelfde hoop koesteren.

Welke talenten heb je?

Ik ben gek op voetbal, ik doe het met veel plezier. Ook luister ik veel naar muziek, maar ik speel zelf geen instrument. Ik zou graag als loodgieter of zoiets aan de slag gaan, maar dat lukt me dus niet.

Wat zou je andere mensen wil meegeven?

Peace and love. We zijn als mensen allemaal één, waar we ook vandaan komen. Dat wordt vaak vergeten.

Als je burgemeester van Utrecht of minister-president van Nederland was, wat zou je doen?

Ik zou nieuwe afspraken willen voorstellen voor vluchtelingen in Nederland die over het hoofd worden gezien. Mensen zoals ik die tussen wal en schip vallen. De nieuwkomers zijn wel in beeld, maar de ‘oudkomers’ zoals ik worden door de politiek niet meer gezien. Gelukkig heb ik wel een asieladvocaat die me advies geeft.

Wat is jouw hoop voor de toekomst?

Ik hoop dat ik hier mag blijven, werk zal vinden en een gezin kan stichten. Dat is beter dan eindeloos lang wachten in een wachtkamer. Ik wens ook alle jongens van Villa Vrede een goede toekomst toe. Soms doet het pijn wanneer het iemand eindelijk lukt om verblijfspapieren te krijgen, terwijl ik nog altijd zonder ben. Maar ik word niet boos. Ik blijf hoop houden.

(Interview: Gottfrid van Eck, pr-vrijwilliger bij Villa Vrede)